پیاده روی
اصولا پیاده روی برای سلامتی انسان مفید است ما هم به این نکته واقفیم و بسیار به آن عمل می کنیم. به عنوان مثال هر مسیری که برایمان مقدور باشد پیاده گز می کنیم مسیر هایی مانند پارکینگ تا واحد محل سکونتمان، جلوی پاساژ (که اتول را پارک نموده ایم) تا داخل گالری، درب ورودی تا داخل هر منزلی که میهمانش شده ایم و قص علی هذا
در همین راستا روزی که بر اتساع انتهای روده بزرگمان فائق آمده و راهی جایی شده بودیم برای کاری که به دلیلی موقعیت جغرافیایی - ترافیکی اش ما را از بردن اتول محروم نموده بود، بعد از خروج از متروی گرامی توفیق اجباری یافتیم برای پیاده روی.
اما این پیاده روی به سلامتیمان کمک نکرد هیچ، منجر به زخم و زیل شدن پایین تنه مان از جمله پاهایمان گردید که جاهایش هنوز درد می کند.
البته ما در آن لحظات درصدد رفع موانع موجب مشکل برآمدیم اما در نگاهی به آن سوی خیابان و مشاهده تابلوی درب وروردی پادگان ... و البته حیاط وسیع و خالی اش از تصمیم خود منصرف شدیم و سر را به زیرانداخته مانند بچه آدم راهمان را گرفتیم رفتیم و حتی در دلمان هم فحش ندادیم. (ما اصولا فحش نمی دهیم کار خوبی نیست) نه به این دلیل که آنجا پادگان بود و ما از زورشان می ترسیم بلکه دلمان سوخت برای دوستانی که نمی دانند می شود در آن محوطه به آن بزرگی مرکبهایشان را پارک کنند و در باریکه پیاده رو این کار را می کنند.
خواستیم از آن پادگان و محوطه هم عکس بیاندازیم اما نیانداختیم زیرا آنجا پادگان است و ما از زورشان می ترسیم
هر یکشنبه به روز می شویم