چشم تر

گریه هایش برای نام تو بود گرچه بر لب دم از پسر می زد

نابرادر تو را به چاه انداخت نه .... که از سینه تو سر می زد

چشم یعقوب بی تو بی سو شد، چشم خاتم ولی به تو مانده 

تو عزیز جهانیان شده ای و عزیزت بر تو پر می زد

طول تاریخ مانده در افسون از کمالات خانواده تو

هر که می خواست ادعا بکند بی مهابا دم از قمر می زد

تیغ دشمن ترا نکشت ولی تو شدی کشته این چه سری بود

مادت خوانده بود وان یکاد لحظه ای که بلا نظر می زد

پدرت گفته بود از روزی که تو را می شود شناخت چنین

تو همان حرف های شیرینی که دمادم ز تو پدر می زد

تو همان لحظه ای که شیر خدا دید بر نیزه طرح قرآن را 

تو همان حمزه ای عموی بزرگ که به میدان پرخطر می زد

هرچه هستی تمام وصف ترا گفت خواهر میان آن گودال

همه حرف های ناگفته او به آوای چشم تر می زد

ع فواد آبان 1392

باز هم محرم آمده

چشمم ای کاش فراموش نمی کرد تورا که پس از گریه برای تو ببیند جایی
یا دلم کاش نمی برد ز خاطر غم تو که از او دل ببرد رنگ و رخ دنیایی

شب و روزم شده در ماه محرم عشقت کار و بار دل من سکه شده با یادت
می خرم ناز تو را نقد دلم می دهمت می فروشم دل بی همنفس تنهایی

کاش پروانه شدن بال عقابی می خواست تا مگس جرات ابراز نمی دید به خویش
کاش پرواز پری باز به جانم می داد می زدم در نفست دل دل بی پروایی

کاش دیوانه نبودم کاش عاقل بودم کاش نام تو مرا مست نمی کرد چنین
لااقل در صف عشاق تو خوبان بودند نه یکی چون من بی آبروی رسوایی

کاش از باور من باور تو دور نبود که برایت بخورم غصه و یادم برود
بعد هیات بروم در صف نذری شاید رخ نماید نظری دخترک زیبایی

من از این عارضه این قائله دلگیرم شاه من از آن قافله عشق تو دورم دورم
باز با این همه غم عشق مرا شاد کند شادم از اینکه تویی گشته مرا مولایی

ع فؤاد
آبان 1392

جا ب جا یی

بااجازه حضرت فردوسی

خوش است قدر شناسی که چون خمیده سپهر 

کلید خانه پاستور می شود فانی

برفت دولت محمود، در زمانه نماند 

جز این فسانه که نشناخت قدر روحانی

(ع فواد)

سیبی که سهیلش نزند رنگ ندارد

بنا بود این شعر را در قند و نمک بخوانیم اما به سبب ترافیک ناشی از تبعات فوتبال به جلسه مذکور نرسیدیم 

امید که مقبول خاطر افتد

ایران من و تو با کسی جنگ ندارد

تنگ است دلش ولی دل تنگ ندارد

شبهاش بدون خنده آهنگ ندارد

در ذات گلش حیله و نیرنگ ندارد

سیبی که سهیلش نزند رنگ ندارد

 

ایران من و تو روزگاریست که خسته است

از قید محبت و بهار خود گسسته است

درهای تمدن و تجارتش که بسته است

درهای بزرگی که کنون زنگ ندارد

سیبی که سهیلش نزند رنگ ندارد

 

امروز ولی کشور ما، غرق شکوه است

نان و کره و گوشت کماکان پس کوه است

هرکس که از این حکایت اینک به ستوه است

هش دار! که چاره ای به جز بنگ ندارد

سیبی که سهیلش نزند رنگ ندارد

 

دردی است در این میانه ما را که نگوییم

ما چاره برای رفع این درد نجوییم

درگیر جمال ظاهری و رنگ و روییم

هرچند که ظاهر البته، رنگ ندارد

سیبی که سهیلش نزند رنگ ندارد

 

می گفتی یکی که از تورم نگران است

آن دیگری از غصه مردم به فغان است

فردا ولی افسوس دلش با دگران است

آن کس که در این غائله فرهنگ ندارد

سیبی که سهیلش نزند رنگ ندارد

 

از حمله گازنبری و سوتک میراژ

تا ظرفیت و فرصت و گلخانه و گاراژ

شد تیتر ولی دولت تدبیر به تیراژ

آن کس که لقب واژه سرهنگ ندارد

سیبی که سهیلش نزند رنگ ندارد

 

دیروز که ما رای به صندوق نهادیم

دل در غم خرداد پر از حادثه دادیم

ما را کسی آنجا بزد آوای که هی تو!

این تو ز پی اش دلهره فنگ ندارد؟

سیبی که سهیلش نزند رنگ ندارد

 

باید برود آن گل خوش صورت و میمون

آن ماهرخ سروقد دلبر مجنون

آن دکتر پرشیطنت آن شکّر افزون

باید برود، حاجت اردنگ ندارد

سیبی که سهیلش نزند رنگ ندارد

 

هرچند که کرباس سر و ته نپذیرد

ما را دو سه روزی جو اصلاح بگیرد

گیریم که امید هم از پسش بمیرد

این دایره شرع که هوشنگ ندارد

سیبی که سهیلش نزند رنگ ندارد

حسن انتخاب (پست ویژه)

چه حسن انتخابی بهتر از این

حسن در انتخاب ملت آمد

تقدیم به سید اصلاحات

و تقدیم به میر سبزاندیش

ای سید اصلاح طلب تبریک تبریک

سر آمده عمر دیو شب تبریک تبریک

این رای حسن نوای خوب یا حسین است

هرچند که مانده ام عجب تبریک تبریک

باور نکنم تو خاتمی، راه دراز است

این مژده شادی و طرب تبریک تبریک

با اینکه هزار دلهره دارم از این راه

ای سید اصلاح طلب تبریک تبریک

هر که با ما نیست با ما دشمن است

شعر جدیدی دارم که ترچیع بندش عبارت زیره

«هر که با ما نیست با ما دشمن است» 

برای اینکه وبلاگ از گزند بلاک شدن در امان بمونه نمی تونم کاملش رو قرار بدم اما در fb در دسترس دوستان قرار خواهد گرفت

اگر مایل به مطالعه این شعر بودید می تونید در سایت ناموزون و منحوس fb صفحه einfoad یا no war رو لایک بفرمایید تا نسخه کامل شعر رو در اختیار داشته باشید

اما بخش هایی از شعر:

شیخ مجلس شمع هر انجمن است

کار او یکسر نصیحت گفتن است

حرفهایش بوستان گلشن است

چون چراغی پرزنور و روشن است

هرکه با ما نیست با ما دشمن است

این کلامی بود از اشعار دور

یادگار شاعران پر غرور

شاعرانی که مثل گفتند و نور

یا کلامی بی بدیل و روشن است

هرکه با ما نیست با ما دشمن است

گفت روزی شیخ با یاران خویش

که ای بلاجویان زار و دلپریش

این چه دین است این چه آیین این چه کیش

کین چنین جانها پی جان کندن است

هرکه با ما نیست با ما دشمن است

..... و الخ

باز هم محرم

آسمان خدا آبی نیست، سرخ است

هفت مرتبه نیست، هفتاد و دو مرتبه است

از آن روزی که تو 

به معراج شدی و شق القمر کردی با قمر هاشمی ات ...

ع فواد

زبان حال هموطنان آذریم برای عزیزانشان

فیکریندن گئجه لر یاتا بیلمیرم
بو فیکری باشیمدان آتا بیلمیرم
نی لئیم کی سنه چاتا بیلمیرم
آیریلیق، آیریلیق، آمان آیریلیق
هر بیر دردن اولا یامان آیریلیق

اوزوندور هیجرینده قارا گئجه لر
بیلمیرم من گئدیم هارا گئجه لر
ووروبدور قلبیمه یارا گئجه لر
آیریلیق، آیریلیق، آمان آیریلیق
هر بیر دردن اولا یامان آیریلیق

یادیما دوشنده آلا گوزلرین
گویده اولدوزلاردان آلام خبرین
نئیله ییم کی کسیبدیر مندن نظرین
آیریلیق، آیریلیق، آمان آیریلیق
هر بیر دردن اولا یامان آیریلیق

ترجمه نسبتا آزاد از ع فواد

شب ها پر از فکر توام خوابم نمی گیرد

بی فکر تو اما تمام عشق می میرد

افسوس دستم را دگر دستت نمی گیرد

 

تنها جدایی مانده در دستان من تنها

بدتر از این درد جدایی نیست در دنیا

 

از دوریت شبها سیاهند و گناه آلود

باید کجا تا صبحدم بی تو پر از غم بود

قلبم پر از زخم است از این شام دردآلود

 

تنها جدایی مانده در دستان من تنها

بدتر از این درد جدایی نیست در دنیا

 

وقتی به یاد چشم زیبای تو افتادم

با هر ستاره آسمان را دست تو دادم

اما دریغ آن چشم ها بردند از یادم

 

تنها جدایی مانده در دستان من تنها

بدتر از این درد جدایی نیست در دنیا

 

 

 

لعنت به آن دری که ...

گاهی دری به روی کسی بسته می شود،گاهی کسی میان همان در که بسته شد...

گاهی تو هم اگر که بدانی میان در یک آن غرور مادر خوبی شکسته شد

می پژمری و می روی آرام یک کنار، کز می کنی و بغض خودت را که لحظه ای 

در ناگهانی از غلیان صبوری ات، با یک صدای گنگ پر از غم شکسته شد

تف می کنی مگر نفست باز از دهان، بالا بیاید و بروی تا کنار در

سر را بکوبی و کمی از آن رکیک ها،اهدا کنی به عامل آن در که بسته شد

اختلاس

پر شده اخبارمان از های و هوی اختلاس

می شود هر محفلی در گفت و گوی اختلاس

هرکسی از ظن خود رای جدیدی می دهد

می برد هر دادگاهی آبروی اختلاس

پرده برمی دارد از یک اتفاق ساده تر

آنکه می داند همه سر مگوی اختلاس

تا نظرها از کلانش بگذرد سویی دگر

خودنمایی می کند دختر عموی اختلاس

دوستی می گفت کورش در پس اندازش نبود

تا هزاران سال بعد این رنگ و بوی اختلاس

آن یکی می گفت تعداد عجیبی ساندویچ

می خریدم من اگر بودم هووی اختلاس

پس بگو این چندسال سخت یاران را چه شد

رفته بودند از قضا سرگرم زوی اختلاس

ما نفهمیدیم لیلی مرد بوده یا زنش

یا دوجنسی بوده این جن دوروی اختلاس

جانمان بالا نمی آید از بس گفته ایم

کوفت گردد هرچه خورده در گلوی اختلاس

 

ما ایرانیا ...

البته ما ایرانیا                                                    خاک تو سر خارجیا

انقده پیشرفته شدیم                                          که پوز دشمنو زدیم

صنعتمون قوی ترین                                          پزشکیمون که بهترین

هنر که مال ما و بس                                          ورزشمون تازه نفس

به همت محققین                                               و جمله عالمان دین

مملکت از تیر بلا                                                بی نصیبه شکر خدا

خارجیای بی خبر                                                  از خدا و حق بشر

بیانیه می دن همش                                       خالیه حرفاشون تا تش

تحریم کجاست فراوونی                                     طلا و بورس و ارزونی

پیتزا می دن صلواتی                                        خیراتی پشت خیراتی

مسکن دیگه وام نمی خواد                                     از آسمون طلا میاد

انقده چپمون پره                                            که پولامون دشمن خوره

نه چین نه هند نه مالزی                                             ترکیه و اندونری

بذار بدهکار بمونن                                                  تا تو خماری بمونن

البته احتیاجی نیس                                              اینهمه ادعا و فیس

ولی خداییش کارامون                                              رفته تا ته آسمون

موشک مصباح و نوید                                          اسماشونو که شنیدید

وقتی که رفتن آسمون                                            تا انتهای کهکشون

کشف جدیدی داشتند                                              تصاویری نگاشتند

که بعد هفتم آسمون                                         پیدا شده چندتا نشون

از آسمون هشتمی                                                  و نهمی و دهمی

که هشتمیش جهنمه                                           ایرانیشم خیلی کمه

برزخه قسمت نهم                                                      بی خبریه کلهم

آخریشم بهشتیه                                                     بدون درد و زشتیه

ایرانیه مهندسش                                                   پارتیمونه توی بهش

همین جا اما رو زمین                                               ایران بهشتیه برین

علاوه بر طبیعت و                                                     بستنیای نعمت و

لطف و صفای مردمی                                                    داره توان اتمی

انرژیاش هسته ایه                                             دویست تومن بسته ایه

در اختیار مردمه                                                    درامد نفت توش گمه

یه کشف نو، نانو داریم                                       یانگوم و سوسانو داریم

جورابامون بو نمی ده                                               به حق چیز ندیده

به لطف این صنعت نو                                             دشمن باید بره جلو

بوق بزنه ضایه نشه                                                 فتیر بی مایه نشه

صنعت خودرومون به روز                                        پرایدامون دوگانه سوز

خودروی ملی مون سمند                                         تیبا داریم ناز و لوند

مرسدس اینجا لگنه                                             وقتی که بنزین خفنه

کیفیت و بازدهش                                               فشار میاد به موتورش

کارهای علمی مون همه                                         برای دشمن ماتمه

تو راهمون سنگ میندازن                                    میونمون جنگ میندازن

با کشورای جانبی                                              افغان و روس و عربی

ما ولی با سیاستیم                                                 پایه گذار رحمتیم

آتو به هیچکس نمیدیم                                           اگر بدیم کم نمیدیم

ایران ابرقدرتیه                                                           لازم بشه آفتیه

تو تسلیحات نظامی                                               یا گشتای انتظامی

تخصصی کار میکنه                                                مردونه پیکار میکنه

امون به دشمن نمیده                               دوستم با جفت چشاش دیده

خارجی نیس تفنگامون                                       جواب میده تو جنگامون

ولی تا مهربون میشه                                        باشیم با مردم همیشه

نه خط قرمزی داریم                                              نه شعر نافذی داریم

که به کسی بربخوره                                             یا کسی به اوین بره

خلاصه ما ایرانیا                                                    خاک تو سر خارجیا

البته

تو مثل شعر من بودی، نه اینسان خوب البته

به طفلی ناز می ماندی، کمی آشوب البته

شبیه طرح بی رنگی که برمیخاست از خوابت

و لختی بعد رنگین دختری، محجوب البته

من از خال لبت از بس که چندش می شود حالم

غزلها خواندم و گفتم به تو محبوب البته

تو هم از عطر من بیزار بودی و نمی گفنی

که یک شب یافتم عطرم درون جوب البته

برایت می زدم گیتار و از داریوش می خواندم

نفس هم می گرفت از جنس نامرغوب البته

تو هم از محنت من بی غم و آزاد می خواندی

کمی از اندی و کورس کمی دارکوب البته

و بعد از مدتی بسیار فهمیدم که بی ربطیم

نگردد میخ در سنگ و فلز و چوب البته

تو هم رفتی پس از این کشف و من بعد از تو دانستم

که تنهایی عجب حالیست، خیلی خوب البته

خدا رحم کرد فانوس ما خال نداشت

و شاعر به ایراد وزنی داریوش و دارکوب آگاه است البته

بیمه

ما را کنون که جیب مبارک ز دست شد

سر از نداری اش به کمی چای مست شد

در خانه نیست مرا خبر از اندکی شیتیل

یا مرغ و بره و حَیَوانی از این قبیل

از بس به برج رفته بسی پول رفته است

شکلم کمی به چهره گاگول رفته است

داد از نهاد ما تو ببین رفته تا هوا

اما چه بود قصه این درد بی دوا

هرشب که پای دیدن سریال ها شدیم

همچون رسانه نقدپذیر از شما شدیم

تحت تاثر از اثر کار دکتری

ما هم شدیم در پی دیدار دکتری

دکتر که نه مشاور دارای دکترا

بیچاره بی پراید به پشت النترا

یک ساعتی مکالمه و خاکشیر سرد

قدری گلایه از دل و قدری مرور درد

مبلغ درست بود، ویزیت تخصصی

دادیم و ناامید در ایام بی کسی

یک ناسزای خیس بدادیم بیمه را

از روز بعد آتشی افتاد هیمه را

یک چند پرسش تایپی به برگه ای

در ذهن زار و بی رمق ما جرقه ای

خوشحال از نهادن تیک در گزینه ای

نادان ولی ز عاقبت پرهزینه ای

منشی که گفت چقدر شده مبلغ آن زمان

دستی زدیم بر سر و گفتیم الامان

از بهر هر سوال هزاری گرفتمان

در لمحه ای بکرد به دیوار خفتمان

دادیم یک سویچ و یکی کارت پرشتاب

کردیم فکر ناقص مفلوک در عتاب

آبت نبود، نان و پنبرت نبود خب

اینطور نزد دکتر آمدنت پس چه بود خب

روزی دگر ز درد کمر در فغان شدیم

آن پهلوان گرد کنون ناتوان شدیم

ما را نبود قدرت یک گام در لگن

دردی عجیت پخش شده در همه بدن

در قوزک و مچ و کمر و بندبندمان

دردی به پیچ و تاب شد و جان بکندمان

رفتیم سوی دکتر دیگر که دکتر است

فوق تخصص کمر و پیچ و فسفر است

مبلغ درست بود، ویزیت تخصصی

دادیم و ناامید در ایام بی کسی

یک ناسزای خیس بدادیم بیمه را

از روز بعد آتشی افتاد هیمه را

یک پایمان به لابراتوار بهر تست خون

پای دگر به عکس ز فوق قدام رون

پای سوم به سوی دگر دکتری عزیز

پای چهارم از غم تزریق در گریز

جمعا حساب این همه شد از عدد فزون

کل نظام ذهنیمان گشت سرنگون

دادیم یک سفیدچک صاف پرشتاب

کردیم فکر ناقص مفلوک در عتاب

آبت نبود، نان و پنبرت نبود خب

اینطور نزد دکتر آمدنت پس چه بود خب

در گیر و دار دکتر و دارو به یک نظر

دیدیم وقت بیمه تمام  است و بی خبر

ما مانده ایم و حال چه سان هفته دگر

بی بیمه و چک و ماشین و موی سر

اندر مطب رویم برای معاینات

یا سوی آن دگر جهت ناملایمات

رفتیم بیمه تا کنیم موعدش به روز

قدری ولی بیامدمان حس درد و سوز

وقتی که گفت بیمه گر آن مبلغ گزاف

دستی زدیم بر سرو دستی به روی ناف

گفتیم از تمام جهان مانده این زمان

یک جای سالمی ز قضا در وجودمان

هرچند رند نیست چو دل یا چو قلوه گاه

شاید به کار آیدتان روز اشتباه

دادیم ناف و بیمه شدیم از نو پرشتاب

کردیم فکر ناقص مفلوک در عتاب

آبت نبود، نان و پنبرت نبود خب

اینطور نزد بیمه آمدنت پس چه بود خب

 

 

 

 

 

 

 

خیاط در کوزه افتاد

 

کنون بزم دنیای بی غم شنو

دگرها شنیدستی این هم شنو

پس از آن عروسی شهزادگان

خبر آمد از رفتن طالبان

پس از بمب و قذافی و انهدام

اوباما بکرده است کاری تمام

که با ارتشش حمله ای برده است

کسی هم کمی یاری اش کرده است

زمان، وقت در کوزه افتادن است

و خیاط این بار بن لادن ست

ترور بی ترور دیگر از این زمان

چه در آسیا و چه در لامکان

دگر دهکده پاک از جانی است

جهان یکسره خوب و انسانی است

دروغ است مقتول در چاه آب

که بیرون نمی آید از منجلاب

نه آتشنشانی نه ماشین پلیس

سر کوچه ما نبینید! نیس (ت)

همه رهبران جهان دوستند

و با دولت از یک رگ و پوستند

کسی هم ندارد کسی را غرض

نمانده به دنیا نشان از مرض

به جز آرتروز ، ایدز ، دیوانگی

هپاتیت، سلاطون و افسردگی

همه شاد از قیمت نان شب

کمی هم اگر شد میانش رطب

خدایا چنان کردی انجام کار

زمین گشت فردوس و ما رستگار

 

یلدا

گفته بود، برای لحظه های شادمانگی به چیزی احتیاج نداره. گفته بود مهم اینه که دلش خوش باشه. می خواست بگه اما. اما نگفته بود. می خواست بگه یه چیزی کمه، با همه دلخوشی. می خواست بگه خدا رو حس می کنه، همه چی هم رو به راهه فقط. اما نگفته بود. گفته بود مهم اینه که همیشه حالش خوبه. می خواست بگه همیشه هم خوب نیست. اما نگفته بود. خندیده بود و گفته بود و گفته بود. از یک کار جدید. یک مشغله تازه. یک اتفاق خوب. نه نگفته بود. فقط خندیده بود. می خواست بگه ته دلش صدای پای غصه میاد. می خواست بگه نگرانه که نکنه. نگفته بود. گفته بود امشب خوردن آجیل و هندونه و انار بهترین دلخوشیه. می خواست بگه اما با کی. نگفته بود. گفته بود یک دقیقه بیشتر ...! می خواست بگه فقط یک دقیقه؟ گفته بود. گفته بود؟

ای گفته های نغز تو چون شعر حافظ ناب

ای تا همیشه شامگاهان تو با مهتاب

چله است امشب یک دقیقه بیشتر از شب

از دل چو بینی هر دمی چله است دریاب

ع فواد

فقط همین

امروز بهانه ها چه بسیار شده

اشعار دلم نحیف و بیمار شده

امروز به خونخواهی مردان خدا

افسوس دوباره شمر علمدار شده

قبله هفتم

استفاده از این مطلب حتی با ذکر منبع جایز نمی باشد.

قبله هفتم

حاصل چند سالی مجاورت

آرزويم بود با تو قصه اي از دل بخوانم

از شروع عشق گويم در كنار تو بمانم

آرزويم بود يك لحظه كنار تو نشينم

سر دهم غوغاي دل مولاي من سلطان دينم

گفتن از درد و فراق و بي كسي سهل است آري

من ولي مي خواستم گويم ز درد شرمساري

چند سالي در كنار مأمن گرم تو بودم

گاه گاهي از غم دلبستگي هايم سرودم

روز هايي را كنار اين ضريح عشق ماندم

شام هايي در حضور آينه از غصه خواندم

ليك صد افسوس از عمري كه طي شد در تباهي

روزها رفتند و مانده يادگاري سوز آهي

ميهماني در ميان كوچه هاي دلستاني

بي خبر بودم ولي از سر اين راز نهاني

آه از آن آبروي رفته ناگاه از من

آه از شب هاي بي تو آه از من آه از من

اينچنين با تو سخن گفتن مرا شايد نشايد

از تو حتي لحظه اي ديوانگي من را نبايد

نيك مي دانم بدي در جاي جايم خانه كرده

روسياهي هاي جانم عشق را افسانه كرده

خوب مي دانم كه شعرم جز مروري با دلم نيست

آخر از تو شعر گفتن در دل بي حاصلم نيست

گفتن از تو عشق خواهد سينه خواهد درد خواهد

جان بي آلايش و دلدادگان مرد خواهد

اين من نالايق بي محتوا كي مي توانم

شعر از تو عشقبازي با گل است و من نه آنم

پس همان بهتر كه از ويراني اين دل بگويم

از فراز و از نشيب اين دل غافل بگويم

آري آري روزگاري با صلاي تو دويدم

روزگاري دور نه نزديك در پايت رسيدم

بوسه دادم بارگاه پاك تو سر دادم از غم

گفتمت از درد اين دل گفتمت از بيش و از كم

روزگار خوب من بود آن شروع آشنايي

ليك كم كم رخت بربست از دلم نور خدايي

گفتن از آن روز ها اين روز ها سودي نباشد

هرگز از آن آبروي رفته اميدي نباشد

با تو مي خواهم بگويم از دوباره مست گشتن

از حضور گرم تو يكبار ديگر هست گشتن

اي تو نور هشتم دينم امامم دلستانم

دست سردم را بگير اي آخرين اميد جانم

اي به قربان صفاي خادمان مهربانت

اي فداي آن كبوترهاي مست نغمه خوانت

دل گرفتار است و جان بيمار و سر، آسيمه تو

كرده ام آهوي وحشي دلم را بيمه تو

چند روزي ديگر از ماندن كنار تو نمانده

بايد اين دفتر ببندم شعر را خوانده نخوانده

اي غريب آشنا تر ز آشنايان بهاري

مي روم از شهر تو از اين سراي بي قراري

با خودم سوغاتي از تو پاكي دل مي برم من

تربتت را بهر زخم خاكي دل مي برم من

هرگزم با تو نمي گويم خداحافظ امامم

يا علي مي گويم و پايان رسانم اين كلامم

آذر 83

مشهد مقدس

می طپم شاید حضورم در نگاهت گرم تر گردد

ادامه نوشته

یادش بخیر خنده آرامت

ادامه نوشته

دیر

ادامه نوشته

مناظره ادبی

ادامه نوشته

اینجا بهار نیست

ادامه نوشته

افتخار

ادامه نوشته

لحظه ها

در تمام لحظه ها

امید حرف آخر است

نه...

ادامه نوشته

فقر

گاهی هجوم فقر

در تک ترانه های دلم خانه می کند...

 

ادامه نوشته

بدم می آید

ادامه نوشته

وقتی که می رسد

ادامه نوشته

کم است

گویی دگر برای سرودن هوا کم است

اینجا خدا برای مناجات ما کم است

 

ع فواد

تازیانه

گفته بودی روزهای نویی از راه فرا می رسدم

و من امروز نوام

 

 

ادامه نوشته

شاید نه

ترا دیده ام

من

میان بودن ابرها

و در کشاکش یک امید موهوم که ...

شاید نه

شاید آری

ادامه نوشته