اولین روز ماه مبارک بود و موقع افطار داشتم طبق معمول به صحبت های آقای مکارم گوش می دادم. حس کردم حرف هایش با همیشه خودش و همیشه باقی آقایان متفاوت بود. اینبار برای توصیف ماه رمضان به جای نصیحت مردم، خطاب به سمت مسئولین بود. عین عبارت ایشان این بود که: "ماه مبارک رمضان یعنی یک ماه بدون گناه، در خانه ها گناه نباشد، در بازار تقلب نباشد، در ادارات رشوه نباشد، در بانکها ربا نباشد و در رسانه ها تهمت و دروغ و بی حرمتی به بندگان دیگر خدا و نشر اخبار کذب نباشد."

هنوز شعف شنیدن این سخنان در ذهنم باقیست اما این در حالیست که از ابتدای ماه مبارک انتظار شنیدن دعای ربنا با صدای جادویی استاد شجریان از رسانه غیر ملی حاصلی نداشته است.

البته احتمالا از آنجا که این کار یک ضبط خانگی بوده و طبق گفته مطلعین استاد به عنوان یک مثال برای شاگردانشان اجرا کرده اند. با این اوصاف شاید کیفیت خوبی برای پخش نداشته باشد.

بعضی هم معتقدند باید جوانگرایی کنیم و از این رو چند نوع ربنا با حالتهای مختلف در سبک تواشیح اجرا شده و از شبکه های مختلف در حال پخش است. فقط نمی دانم چرا این جوانگرایی شامل گروه های تواشیح است و خوانندگان خوش صدا و البته مسلمان کشورمان را شامل نمی شود.

امسال سحر ها چیز عجیبی شنیدم که خوشحالم کرد. صدای محمد اصفهانی بود که فرازی از دعای سحر را البته در هاله ای از صدای گروه تواشیح برای تیتراژ برنامه ماه خدا (دست آقای جمشیدی درد نکند) می خواند. آخر عزیزی می گفت چند سال پیش وقتی محمد اصفهانی برای شرکت در مسابقات سراسری اذان ثبت نام می کند از حضورش جلوگیری می کنند به این بهانه که شما خواننده هستید و صدایتان برای کار دیگری استفاده می شود بنابراین صلاحیت موذنی ندارید. شاید هم ترس از شکست داشته اند.

همین برنامه ماه خدا که سحرها از شبکه اول پخش می شود، گاهی صدای مداحان قدیمی را پخش می کند و دل انسان را جلا می دهد.

وقتی تاثیر صدا و کلام این بزرگان را حس می کنم ناخودآگاه قیاسی در ذهنم متبادر می شود میان آنها و مداحان امروزی.

آشنایی اساتید قدیمی با زیربنای موسیقی مهمترین اصل زیبایی صدا و تاثیر کلام آنهاست. و این امریست که امروز مهجور مانده و گاها حتی خوانندگانی که زمینه کاریشان هم موسیقی است از اصول موسیقی ایرانی بی خبرند.

شایسته است که زمینه ای فراهم شود تا اهالی موسیقی و مداحان اهل بیت با هم آشتی شوند و این شاید مانند وحدت شیعه و سنی مهم باشد (بلاتشبیه) چراکه با این آشتی (به نوعی ملی) اهالی موسیقی از آموزه های مکتبیشان که با گوشت و خونشان آمیخته است دور نخواهند افتاد؛ فی المثل همین دعای زیبای ماه مبارک (یا علی و یا عظیم) بعد از اذان صبح با صدای استاد حسام الدین سراج عجیب بر دل می نشیند، مداحان اهل بیت هم دارای علمی خواهند شد که نفوذ کلامشان را بیشتر میکند و البته ذهنشان را نیز به حقایق روز بازتر.

این سخن من نیست.

درس گفتارهای شهید مطهری و دکتر شریعتی است که می آموزد دیدگاه محدود به محیط اطراف انسان را از دیدن بسیاری حقایق دور خواهد کرد.

و این همان چیزی است که موجب می شد مولایمان علی (ع) علیرغم علم لدنی برای سنجش اوضاع اجتماعی (و البته آموزش این فن مملکت داری) از یک طیف خاص اطلاعات محیطی و اجتماعی نمی گرفتند و مشاورانشان دارای افکار و اندیشه های متفاوتی بودند. به طوریکه مناظره ها و مباحثه های میان این افراد در تاریخ باقیست و قابل رجوع.

به نوشتن متن جدی خیلی علاقه ای ندارم و ترجیح می دهم نثر را طنز و شعر را جدی بنویسم. اما چون سخن از بزرگان دین و هنر بود و انتقال کلامشان مسئولیتی بر دوش نویسنده می داشت، معذور بودم تا اینبار رگ مایه های طنز را از میان کلامم بیرون بکشم.

ضمنا برای تهیه دعای ربنا با صدای استاد شجریان می توانید به سایت زیر مراجعه نمایید.

http://serreeshgh.blogfa.com/post-72.aspx